Monique Gentenaar trok gisteren voor het laatst de deur van de Jan Woudsmaschool in Driemond achter zich dicht. Als directeur dan, want als nieuwe manager bij Florente blijft ze betrokken bij alle scholen van de stichting. In Weesp, haar woonplaats, kan het onderwijs nog wat langer profiteren van Moniques kennis en ervaring. Haar interim-job op de Terp stopt pas als de fusie met de Hobbedob rond is.Het was een bijzondere week voor Monique Gentenaar: “Een week waarin ik heen en weer werd geslingerd tussen allerlei gevoelens. De Jan Woudsmaschool verlaten na 23 jaar – met 2 jaar stage erbij zelfs 25 jaar – valt me zwaar, maar ik kijk ook erg uit naar mijn nieuwe job.” Monique gaat per 1 november aan de slag als manager Onderwijs en Kwaliteit bij Stichting Florente Basisscholen. Over waarom ze de overstap maakt naar het onderwijsbureau, zegt ze: “Werken op een school blijft heel leuk. Zodra ik een klas binnenstap, komt direct de leerkracht in me weer naar boven. Maar door de jaren heen heb ik me binnen de organisatie ontwikkeld en toen ik directeur werd, kreeg ik daarmee ook een rol binnen de stichting Florente. Daar stuitte ik soms op zaken waarvan ik dacht: daar zouden we als stichting veel meer uit kunnen halen of dat zou anders kunnen.”Ze had hier wel ideeën bij, maar kon dit niet vanuit een formele rol oppakken. Tot afgelopen zomer: “Toen kwam er een vacature voorbij waar die rol in paste, een functie waarvan ik ook meteen voelde dat ik daar met mijn kennis en ervaring een geschikt persoon voor zou zijn. Ik heb in de afgelopen 25 jaar de werkvloer van alle kanten gezien: als stagiaire, als leerkracht, als bouwcoördinator, als ondersteuning van de vorige directeur en daarna zelf als directeur. Weten hoe het gaat in de praktijk komt van pas op het onderwijsbureau. Ik denk dat dat in heel veel organisaties op een hoger niveau nog weleens gemist wordt.” Feeling houden“Ik hoop dan ook dat ik in staat zal zijn die feeling met de werkvloer te houden door zo veel mogelijk bij de scholen langs te gaan om te zien en te horen waar ze mee bezig zijn. Ik heb dat als directeur ook altijd belangrijk gevonden. Natuurlijk is dat op een kleine school makkelijker. Zodra ik mijn kantoor uit liep, stond ik midden in de school en zag en hoorde dan al heel veel. Daarnaast ben ik ook altijd voor de klas blijven staan – omdat het soms niet anders kon met zo’n kleine school, maar het was ook waardevol. Want hierdoor ben ik altijd door de ogen van de leerkracht blijven kijken. Zo kon ik bijvoorbeeld zelf ervaren hoe een bepaalde lesmethode werkt en waar je als leerkracht tegenaan loopt.” Als manager Onderwijs en Kwaliteit bewaakt Monique straks samen met de directeuren de kwaliteit van het onderwijs op de Florentescholen. Voor Weesp gaat het om Brede School Kors Breijer, de Terp, de Van der Muelen-Vastwijkschool en Brede School Weesperrijk. Daarnaast heeft Florente basisscholen in Driemond (de eerdergenoemde Jan Woudsmaschool), Diemen, Muiderberg en Duivendrecht. Als de resultaten van een school teruglopen, zal ze met de betreffende schoolleiding in gesprek gaan over de oorzaken en de mogelijke oplossingen: “Niet dat ik dan ga zeggen dat het zus of zo moet, maar vooral om helder te krijgen op welke manier de school hier zelf al mee bezig is of dat er misschien meer nodig is.” Zonde van de tijd: ‘Schooldirecteuren zitten nu steeds hun eigen wiel uit te vinden’ Over de rol die ze binnen Florente al eerder voor zichzelf zag, zegt Monique: “Daarnaast wil ik binnen mijn nieuwe functie bepaalde zaken stichtingbreed gaan oppakken. Schooldirecteuren zitten vaak op hun eigen eilandje binnen de organisatie, waarmee ik bedoel dat ze voor hun school alles zelf uitzetten en regelen. Vaak is dat goed, want geen enkele school is hetzelfde. Maar het gebeurt ook bij zaken die alle scholen aangaan, bijvoorbeeld als het ministerie iets nieuws bedenkt. Dan is elke directeur in feite zijn eigen wiel aan het uitvinden, en dat is natuurlijk zonde.” AfwijkingLachend: “Ik vind het juist leuk om ingewikkelde zaken uit te zoeken. Er zijn weinig mensen met die afwijking, maar ik heb ‘m.” Monique wil de schooldirecteuren hiervan laten profiteren: “Ik deed dat als directeur van de Jan Woudsmaschool ook al een beetje. Als ik de situatie helder had, deelde ik mijn bevindingen met de andere directeuren in de hoop dat zij daar iets aan hadden. Nu kan ik deze zaken binnen mijn functie oppakken en de scholen ook laten weten dat er informatie en aanbevelingen onderweg zijn, zodat zij weten dat ze het nog even kunnen laten liggen. Hiermee kunnen we voor de schooldirecteuren een deel van de rompslomp wegnemen, want die hebben al genoeg op hun bordje.” “Iets anders waar ik mee aan de slag wil is kennisdeling. Een voorbeeld: een school is op zoek naar een nieuwe methode voor rekenen. Misschien is er een andere Florenteschool die dat traject al bewandeld heeft en ook al wat ervaring heeft opgebouwd met die nieuwe methode. Of een school is met een bepaalde didactiek aan de slag gegaan die ook voor andere scholen waardevol kan zijn. Ik wil die ontwikkelingen in kaart brengen, zodat ik scholen die met hetzelfde te maken hebben of krijgen met elkaar in contact kan brengen. Ook op dit terrein is volgens mij nog veel winst te behalen.” Komt er een sint?Van een basisschool vol leerlingen naar een kantoorbaan, dat is wel even een andere dynamiek qua werkplek: “Dat zal wel even wennen zijn ja. Ik zit al 25 jaar midden in de reuring. Op een basisschool rol je van de ene activiteit in de andere: een projectafsluiting met de ouders erbij, een paasontbijt met de ouderen uit het dorp, een boekenmarkt, een sportdag, schoolreisje… Die gezelligheid valt weg en dat vind ik zeker jammer. Aan de andere kant: ik hoef me straks niet meer druk te maken of er wel een Sinterklaas geregeld is.” Het onderwijsbureau van Florente zit in Diemen: “In hetzelfde gebouw als een van onze scholen, de Kersenboom. Dus als ik het geluid van lachende kinderen te erg ga missen, kan ik altijd nog even die kant op lopen.” Schooltje spelenOver of ze nu het pad bewandelt dat zij voor zichzelf uitgestippeld had, zegt Monique: “Het enige dat ik altijd heb geweten is dat ik het onderwijs in wilde. Ik riep als kind al dat ik juf wilde worden en speelde schooltje met mijn beren en poppen. Dus toen ik ook daadwerkelijk naar de pabo ging, vond iedereen dat logisch. In het tweede jaar van mijn opleiding kwam ik als stagiaire op de Jan Woudsmaschool terecht. Ik zou eigenlijk op de gelijknamige vestiging in Weesp beginnen, maar op het laatste moment werd ik naar de school in Driemond gestuurd – een dorp om de hoek waar ik toen pas één keer eerder geweest was. Het was een warm bad. Iets dat ik in die tijd erg fijn vond en ook nodig had: gewaardeerd worden om wie je bent. Ik was niet ‘slechts’ een stagiaire, maar werd als volwaardig lid van het team behandeld. Maar het was ook niet altijd makkelijk. Ik heb zowel mijn tweedejaarsstage als mijn eindstage op deze school gelopen en kreeg soms te maken met best wel lastige situaties met ouders en kinderen, dingen waar je als groentje nog niet goed tegen opgewassen bent. Het was toenmalig directeur Ton Dalmulder die me daar altijd in gesteund heeft.” ‘Ik was niet ‘slechts’ een stagiaire, maar werd als volwaardig lid van het team behandeld’Net na het behalen van haar pabo-diploma zag ze een vacature voor de Jan Woudsmaschool in Driemond voorbijkomen: er werd een leerkracht voor groep 6 gezocht: “Ik heb toen gesolliciteerd en werd ook aangenomen, maar… voor een kleutergroep. Dat is echt een vak apart en ook niet echt mijn ding. In mijn opleiding had ik ook niet voor niets gekozen voor de midden- en bovenbouw. Toch ben ik de uitdaging aangegaan omdat ik graag op de Jan Woudsmaschool wilde werken. Het is ook gelukt, maar ik was heel blij dat ik het jaar erna een oudere groep toebedeeld kreeg. Ik heb vanaf dat moment 13 jaar voor de klas gestaan in de midden- en bovenbouw. Eigenlijk begon toen pas mijn ontwikkeling. Je kunt nog zulke mooie cijfers halen tijdens je opleiding, maar leerkracht word je pas echt als je voor de klas staat en je in de praktijk je neus kunt stoten om daarvan te leren.” KweekvijverVastomlijnde ambities heeft ze nooit gehad: “In mijn sollicitatiebrief vermeldde ik wel dat ik ‘affiniteit had met remedial teaching’, maar daar heb ik nooit meer echt iets mee gedaan. Wel is het zo dat ik na verloop van tijd merkte dat het mij vaak wel lukte om een klik te maken met leerlingen die gedragsmatig niet goed konden meekomen in hun klas.” Ook ontdekte Monique gaandeweg dat ze toe was aan meer uitdaging en verantwoordelijkheid. Ze werd bouwcoördinator en daarmee verantwoordelijk voor de organisatorische en onderwijsinhoudelijke zaken aangaande de bovenbouw (groep 5 tot en met 8). “Ik was hier en daar al steeds meer de toenmalige directeur Ton Dalmulder gaan ondersteunen, onder meer met de leerlingenadministratie. Omdat ik dat leuk vond en ook omdat het handig was als iemand dingen kon overnemen als hij een keer afwezig was. Op een zeker moment kregen de bouwcoördinatoren vanuit het stichtingsbestuur de mogelijkheid om in het kader van een kweekvijvertraject de opleiding tot schoolleider volgen. Dat ben ik toen gaan doen, meer vanuit het idee: waarom niet? Dat speelde ongeveer drie jaar voor Tons pensioen, maar we hebben nooit afgesproken dat ik dan per se degene zou zijn die hem zou gaan opvolgen. Zoiets kun je niet op voorhand vastleggen. Daar ging hij ook helemaal niet over.” Maar toen de datum van Ton Dalmulders vervroegd pensioen steeds dichterbij kwam, wist Monique wel dat ze voor zichzelf moest beslissen of ze ervoor wilde gaan als de vacature werd vrijgegeven: “Ik had met hem meegelopen, ik had hem vervangen op dagen dat hij niet op school was en ik was zelfs een tijdje waarnemend directeur geweest toen hij voor langere tijd afwezig was vanwege persoonlijke omstandigheden… maar echt volledig de verantwoordelijkheid dragen voor deze school, wilde ik dat? Aan de andere kant had ik die opleiding natuurlijk niet voor niets gevolgd. Directeur worden van een andere school was op dat moment voor mij geen optie: ik vond het toen een te grote stap om weg te gaan uit die vertrouwde omgeving en bovendien gingen we als school hartstikke lekker. Ik besloot de kans te wagen, mits mijn collega’s erachter zouden staan. Want van collega-leerkracht naar een directiepositie, dat kan alleen goed gaan als daar draagvlak voor is. Daarom ben ik ten rade gegaan bij het team en daar kwam een positief antwoord op terug: zij zagen het wel zitten. Dus toen heb ik gesolliciteerd. Er waren meerdere gegadigden, waaronder heel capabele. Dat vond ik eigenlijk wel prettig, want dat gaf de commissie de kans om verder te kijken dan een interne opvolging en een rationele afweging te maken op basis van competenties. Hierdoor gaf het een extra goed gevoel toen de keuze op mij viel.” BlindelingsDe overdrachtsperiode was er een waar menig organisatie alleen maar van kan dromen: “Volgens mij hebben Ton en ik daar niet eens een gesprek over gevoerd. Hij had me door de jaren heen al zo veel geleerd en laten zien en ik kon alles in het kantoor blindelings vinden. Ik ben alle mappen tien jaar lang volgens zijn systeem blijven opbergen en gooide bovendien niets weg. Tot ik dacht: nu moet de bezem er maar eens doorheen. We hebben trouwens altijd contact gehouden. Als ik toch eens op iets stuitte of ergens over wilde sparren dan kon ik hem altijd bellen.” Monique wordt op haar beurt opgevolgd door Jasper Jansen, de huidige adjunct-directeur van Bredeschool Noorderbreedte Diemen. Hij gaat de Jan Woudsmaschool in eerste instantie als interim leiden. School in rouwDe laatste anderhalf jaar van Moniques tijdperk op de Jan Woudsmaschool zal ze nooit vergeten: “Toen het coronavirus begin maart 2020 Nederland bereikte en ook ons land op slot ging, hadden wij op school te maken met het plotselinge overlijden van een kleuter. De sluiting van de scholen viel in dezelfde week als zijn uitvaart. Zijn ouders wilden heel graag met de rouwstoet stoppen bij de school, maar toen waren net de maatregelen ingegaan dus dat kon eigenlijk niet. En toch moest het.”“Er stond die middag een enorme massa van ouders en kinderen langs de weg voor de school en iedereen stond daar voor hetzelfde. Wie de anderhalve meter afstand wilde aanhouden, stond wat verder weg, maar ook die mensen stonden er evengoed. Die dag heb ik de enorme kracht van een kleine, hechte gemeenschap gezien. De warmte van de mensen, en ook hun financiële hulp eerder die week. Vanuit de ouders van leerlingen en andere dorpsbewoner hebben we het geld voor zijn uitvaart bijeen gekregen en hebben we zelfs kunnen regelen dat die jongen een steen op zijn graf kreeg. Het was geen leerling uit het dorp, maar dat maakte niet uit.” “Wat wij die dag deden ging dwars tegen de maatregelen in, maar we hadden het niet op een andere manier kunnen doen. Voor de ouders niet, voor die jongen niet, maar ook voor de kinderen en de leerkrachten niet. Dit moest op de juiste manier worden afgesloten in het belang van verwerking. Pas toen de rouwauto het dorp uit reed, gingen de deuren van de school dicht en hebben we de leerlingen twee maanden lang alleen via videobellen gezien. Bizar.”ComfortzoneIn dit gesprek komt meerdere keren naar voren dat de Jan Woudsmaschool vanaf de eerste dag dat ze er binnenstapte, veel voor Monique heeft betekend. De school voelt voor haar warm, veilig en vertrouwd. Om die reden stond ze eerder nooit open voor een carrièreswitch, dan zou ze haar comfortzone moeten verlaten en daar was ze niet aan toe. Waarom nu wel? “Ik denk dat dit komt doordat ik vorig najaar gevraagd ben om ook basisschool de Terp in de Weesper wijk Aetsveld onder mijn hoede te nemen. De toenmalige directeur Rutger Slok wilde zich volledig kunnen focussen op het opstarten van onze nieuwe Brede School Weesperrijk in nieuwbouwwijk Weespersluis. Maar de Terp zat op dat moment al in een fusietraject met de Hobbedob, en daarom vond Florente het belangrijk om daar wel direct weer een ervaren schoolleider neer te zetten. Een behoorlijk pittige uitdaging – want ik hield de Jan Woudsmaschool erbij – en toch heb ik toegestemd. Vooral om het team van de Terp en Florente uit de brand te helpen, maar uiteindelijk is het voor mij ook een belangrijke stap geweest. Het was geen makkelijke tijd, want twee scholen leiden is niet altijd ideaal. Er zijn momenten dat ik me echt verscheurd voelde en op beide scholen aanwezig wilde zijn. Maar het is gelukt en dat heeft binnen in mij iets in werking gezet. Het heeft me laten inzien dat ik buiten mijn veilige wereldje gewoon overeind blijf en ook dat daar nieuwe kansen liggen.” De TerpDit heeft ertoe geleid dat Monique een nieuwe uitdaging binnen Florente durft aan te gaan. Maar ook deze job zal ze de komende tijd moeten combineren met haar interim-klus op de Terp: “We zijn op dit moment in de fase dat het onderzoekstraject naar de haalbaarheid van de fusie wordt afgerond en aan de hand daarvan kan er eind november, begin december een formeel besluit worden genomen. We zijn daarover positief gestemd. Vervolgens hebben we tot 1 augustus 2022 om de boel organisatorisch rond te breien en dan wordt de school overgedragen aan de nieuwe directeur en Stichting Talent Primair. Die zal zich dan ook bezig gaan houden met de vervangende nieuwbouw. Voor mij zit het werk er dan op; vanaf dan kan ik me echt volledig gaan storten op mijn nieuwe rol binnen Florente.” Lees ook“Als medium krijg ik boodschappen door uit de onzichtbare wereld…
Bron: De Scheveninger